Vergeten grond - Anne Nicolai

Titel: Vergeten grond
Auteur: Anne Nicolai
Uitgever: De Crime Compagnie
Genre: Thriller
Verschenen: Februari 2015
Beschikbaar: Paperback en Ebook
ISBN: 9789461091017 en 9789461091536
NUR: 332
Pagina’s: 300

Daar zag ik het. Daar zie ik ze nog, twee donkere ogen die me aanstaren met een intensiteit waardoor de koude rillingen over mijn rug lopen. Het kan niet waar zijn. Ik knipper en kijk nog eens. De ogen zijn weg.

De tweeëndertigjarige Karine Merkx is getrouwd met haar jeugdliefde Rob, samen zijn ze de trotse ouders van hun energieke tweejarige dochter Sofie. Rob is werkzaam als accountmanager en krijgt de gelegenheid om promotie te maken, hiervoor wordt hij overgeplaatst naar een andere vestiging. Waarvoor ze vanuit Haarlem helemaal naar een plaatsje in the middle of nowhere, in het verre Limburg moeten verhuizen.

Er staat niemand. Helemaal niemand. Maar wat ik op de grond zie doet mijn hart overslaan. Een spoor van grote voetstappen loopt over het tuinpad naar de voordeur. Ik zie kluiten natte donkere aarde op de grijze tegels. Ze maken grote modderige vlekken. Vies. Smerig. Vlak voor de deur houdt het voetspoor op. Het houdt eenvoudigweg op. En er is geen mens te zien.

Rob en Karine vinden een prachtige afgelegen boerderij, op een droomplek, middenin de natuur, zoals ze het altijd al gewild hebben en maken een nieuwe start in hun leven. Gelukkig kan Karine als leerkracht Engels overal aan de slag en vindt ze al snel een nieuwe baan. Er is echter een groot probleem, het kinderdagverblijf zit overvol en heeft geen plek. Daar zit ze dan, een nieuwe baan, zonder oppas en niemand om op terug te vallen.

Zelfs in mijn eigen huis voel ik me niet op mijn gemak. Ik zie overal dingen die er niet zijn en nu hoor ik ze zelfs.

Dan komt Rob met het idee om een nanny in huis te halen, Karine ziet dit eigenlijk niet zitten en voelt meer voor de reguliere kinderopvang, Rob ziet er enkel de voordelen van in en ziet het helemaal zitten. Aangezien thuiszitten ook geen optie is, binnen de kortste keren zouden de muren weer op haar afvliegen, stemt Karine in met het plan.

Sofie is nu al twee keer gewond geraakt in de korte tijd dat we hier wonen, dat kan toch geen toeval zijn?

De keuze valt op de wat oudere maar kundige kraamverpleegkundige Heleen Siemens. Karine vindt het maar raar om een wildvreemde in huis te hebben, waar je continu rekening mee moet houden en die altijd aanwezig is. Gelukkig is Sofie dol op Heleen en begint Karine vol goede moed aan haar nieuwe baan.

Verdomme, het is zo langzaam gegaan, zo sluipenderwijs, en nu ben ik de grip op mijn bestaan volledig kwijt. Alles heb ik uit handen gegeven.

Al snel zakt de moed haar in de schoenen, Karine wordt op alle fronten tegengewerkt. Alles wat je maar kunt bedenken zit tegen en de ellende stapelt zich op. Karine voelt zich niet thuis in hun nieuwe huis, ze heeft moeite met wennen. Ze loopt tegen een ongelofelijke taalbarrière aan, het Limburgs dialect is abracadabra voor haar. Haar collega heeft de pik op haar, de leerlingen maken haar het leven zuur en de werkdruk is hoog.

Ze moet verdwijnen uit ons leven, zo snel mogelijk. Maar hoe?

En dan wordt haar kleine meisje zomaar opeens ernstig ziek, ziekenhuis naar ziekenhuisbezoek volgt. Karine leeft voortdurend in angst en is hard op weg om gek te worden, ze is de grip op haar leven volledig aan het verliezen. Hoe kan zij haar dochter beschermen? Was verhuizen de slechtste beslissing ooit? Hadden ze niet beter in Haarlem kunnen blijven, waar ze een onbezorgd leventje leiden en Sofie zo gezond als een vis was?

Wat ik wel weet, is dat ik Sofie de komende week niet uit het oog mag verliezen. Geen seconde.

In 2013 verscheen Sprakeloos het thrillerdebuut van Anne Nicolai. Een boek wat ik met veel plezier las en wat mij nieuwsgierig maakte naar en volgend boek van Anne. In februari was het dan eindelijk zover, Vergeten grond, het tweede boek van Anne Nicolai verscheen en recent heb ik het gelezen.

De cover van het boek is een beetje grauw en donker, net zoals het leven van hoofdpersonage Karine. De titel wordt in het begin van het verhaal al duidelijk gemaakt, maar ik kan nou niet echt zeggen dat ik hem heel goed bij het verhaal vind passen. De omschrijving op de achterkant van het boek is duidelijk en goed gekozen, het maakt nieuwsgierig naar het verhaal.

Vergeten grond bestaat uit 18 redelijk lange hoofdstukken geschreven vanuit hoofdpersonage Karine Merkx. Het verhaal gaat van start met een spannende creepy proloog.

Anne Nicolai heeft een ontzettend vlotte, vloeiende schrijfstijl, beeldend, heel uitgebreid vertellend. Welke aangenaam, snel en verslavend leest. Hierdoor vlieg je door het boek heen.

Nicolai heeft een voorliefde voor het bovennatuurlijke en dat is goed merkbaar in haar boeken, zo ook in Vergeten grond. Even dacht ik dat het een richting uitging waarover ik niet graag lees en waarna ik niet graag kijk, er zijn maar weinig dingen waar ik bang voor ben, maar dit vind ik echt angstaanjagend, en daar zat ik dan in mijn eentje op zolder in alle rust te lezen, maar uiteindelijk bleek dit toch reuze mee te vallen. De verhaallijn van Vergeten grond is goed uitgewerkt, deed mij op de een of andere manier wat aan De kraamhulp van Esther Verhoef denken. Helaas ontbrak het voor mij toch wel aan spanning, met de proloog gaat Anne goed van start, het begint veel belovend, maar zakt vrij snel daarna aan spanning in. Richting het einde wordt de spanning weer wat opgevoerd wanneer we steeds dichterbij de waarheid komen. Je hebt als lezer een bepaald vermoeden, klopt dit vermoeden? Het verhaal is helaas aardig voorspelbaar en erg gebeurd heel erg veel in het leven van Karine, je zou bijna zeggen teveel, waardoor het verhaal aan geloofwaardigheid verliest. Toch bevat het verhaal zeer zeker wel een aantal angstaanjagende elementen, maar overal zijn er veel herhalingen aanwezig wat het verhaal langdradig maakt, telkens weer de lessen op school en iedere keer weer de ziekenhuisbezoekjes. Ondanks dat het niet heel spannend wordt en enigszins voorspelbaar is, heeft dit geen moment mijn leesplezier weggenomen en heb ik wederom genoten van de nieuwste Anne Nicolai. En kijk uit naar het derde boek van haar hand en hoop op een spannender verhaal, want de elementen waren zeker wel aanwezig en dat ze kan schrijven dat staat als een paal boven water.

Waar het aan spanning ontbreekt, maken de karakters veel goed, deze zijn goed uitgewerkt.
Karine wordt neergezet als een liefdevolle moeder, overbezorgd, naïef en veel te goed van vertrouwen. Ze maakt zich enorme zorgen om haar dochter en voelt zichzelf tekort komen als moeder wanneer haar baan alle tijd opslokt en zij haar dochter eigenlijk geen moment uit het oog wil verliezen. Er wordt aan alle kanten aan haar getrokken en misbruik van haar gemaakt, waardoor ze klem met haar rug tegen de muur staat. Langzaamaan raakt ze de grip op haar leven volledig kwijt en veranderd van een sterke vrouw in een wrak dat op instorten staat. Buitenspel gezet in haar eigen gezin, hoe heeft het ooit zover kunnen komen? Je proeft als lezer de frustraties van Karine, de werkdruk waar ze bijna aan bezwijkt, de immense zorgen en het verdriet om haar zieke dochter, het niet weten wat er met haar aan de hand is en het eindeloze zenuwslopende wachten op de uitslagen. De voortdurende angsten, de machteloosheid, zie maar te bewijzen dat jij de waarheid spreekt, het is jou woord tegen dat van een ander. De twijfels, het wantrouwen, de wanhoop en het gevoel van onmacht, de wereld lijkt zich tegen haar te keren, zelfs haar eigen man. Rob staat heel anders in het leven, voor hem lijkt er maar één ding te bestaan en dat is werken. Voor zijn baan heeft het gezin offers moeten brengen. Terwijl Rob zich aan de andere kant van de wereld een slag in de rondte werkt, voelt Karine zich eenzamer dan ooit. Ze staat er helemaal alleen voor. Tot Rob het idee oppert om een nanny aan te nemen, de ideale oplossing, zo leek het althans.
Rob, is heel nuchter en kan bot en bazig uit de hoek komen, hij bepaald wel even wat goed voor Karine is, zo nu en dan lijkt ze wel een kleuter die niks te vertellen heeft. Ze voelt zich dan ook niet serieus genomen, Rob bagatelliseert de situatie en plaats nanny Heleen op een voetstuk, waardoor ze hem niet eerlijk durft te vertellen wat ze voelt en ziet, ze is veel te bang voor de gevolgen. Hoe kan zij haar dochter beschermen wanneer niemand haar geloofd? Karine heeft geen tijd te verliezen en gaat tot het uiterste om de onderste staan boven te krijgen. En dan Heleen, deze betweterige dame, die de wijsheid in pacht heeft, werkte vanaf het allereerste moment irritaties bij mij op, wat een bemoeizuchtig irritant mens.

Vergeten grond, een race tegen de klok, ver weg van alles en iedereen, buitenspel gezet in haar eigen gezin, bovennatuurlijke thriller die heerlijk weg leest!

★★★

Met dank aan uitgeverij De Crime Compagnie voor het versturen van een recensie-exemplaar.