Originele titel: How to be a good wife
Auteur: Emma Chapman
Uitgever: Boekerij
Genre: Literaire thriller
Verschenen: maart 2013
Beschikbaar: Paperback en Ebook
ISBN: 9789022563670 en 9789460235283
Pagina’s: 187
Emma Chapman
Emma Chapman (1986) studeerde Engelse literatuur aan de universiteit van Edinburgh. Ze was nog niet eens afgestudeerd toen het boek dat ze schreef voor het vak Creative Writing tot een verhitte rechtenveiling leidde. De inspiratie voor deze debuutroman was een documentaire over posttraumatisch stresssyndroom.
Korte samenvatting van het boek ‘’Ik weet wat mijn man zou zeggen: dat ik te weinig omhanden heb, dat ik mezelf bezig moet houden. Dat ik mijn medicijnen moet nemen. Hij heeft altijd al gezegd dat ik een levendige fantasie heb.
Marta en Hector zijn al heel lang getrouwd – zo lang dat het haar moeite kost om zich haar leven vóór hem te herinneren. Hij heeft altijd voor haar gezorgd, en zij heeft altijd haar uiterste best gedaan om de perfecte vrouw te zijn.
Maar als Hector thuiskomt met een geheim, begint hun volmaakte huishouden barstjes te vertonen. In de schaduwen bevindt zich een blond meisje dat alleen Marta kan zien. En ze probeert Marta iets te zeggen…’’
Waar gaat het boek over
Het verhaal gaat over Marta Bjornstad, een vrouw van middelbare leeftijd. Marta is getrouwd met Hector, Hector is 20 jaar ouder dan haar. Samen hebben ze een volwassen zoon Kylan. Kylan woont samen met zijn vriendin Katya en hebben trouwplannen. Marta heeft het hier moeilijk mee, ze kan er niet mee omgaan dat Kylan niet meer thuis woont, volgens Hector heeft ze last van het legenestsyndroom. Ze wonen op het platteland.
Marta is erg onderdanig aan haar man Hector, ze heeft niks te vertellen. Haar leven bestaat eigenlijk uit niet veel meer dan zorg dragen voor het huishouden en een perfecte vrouw voor haar man zijn.
Marta en Hector zijn al heel lang getrouwd, al zolang dat zij zich weinig kan herinneren van de tijd voor hun huwelijk. De pillen die Hector haar verplicht in te nemen, dragen hier ook niet positief aan bij. Ze weet alleen hetgeen Hector haar verteld heeft. Hector blijkt een geheim met zich mee te dragen, langzaam maar zeker komt Marta erachter dat dit niet het enige geheim is wat hij met zich mee draagt.
Marta besluit te stoppen met de pillen en krijgt flashbacks/waanbeelden. Ze krijgt bezoek van een klein meisje met blonde haren.
Zijn deze flasbacks echt? Zijn dit beelden uit haar verleden? Of is ze gek geworden? Deze flashbacks brengen haar in verwarring.
Tot ze zich opeens de waarheid herinnert en die blijkt heel anders te zijn, dan wat haar al die jaren is wijsgemaakt. Of toch niet?
Mening
Na het lezen van het verhaal ben ik met vragen blijven zitten, het boek beantwoord deze niet allemaal. Zijn de flashbacks echt of zijn dit waanbeelden? Leven de ouders van Marta nog? Of zijn deze echt omgekomen bij het auto ongeluk, wat haar al die jaren wijsgemaakt is?
De eerste 4 hoofdstukken van het boek heb ik me meerdere malen afgevraagd waar het verhaal heen zou gaan? Ik heb me zelfs meerdere keren tijdens het lezen afgevraagd of ik nog wel verder zou gaan met lezen? Het verhaal trok me gewoon echt niet. Pas rond pagina 120 kwam er een beetje spanning in het verhaal. Wat je toch wel mag verwachten bij een boek met als genre literaire thriller. Naar mijn mening is het dan ook geen literaire thriller, maar meer een psychologisch verhaal, maar ook weer geen psychologische thriller, want daarvoor bevat het verhaal te weinig spanning, psychologische roman zou beter bij het verhaal passen.
Toch besloot ik verder te lezen, of dat nou kwam door de positieve recensie die ik over het boek gelezen had, of door mijn tic, ik moet een boek uitlezen, hoe saai ik het ook vind, wanneer ik besluit om een boek niet uit te lezen, dan is er voor mij echt geen doorkomen aan dat boek. Dit heb ik immers al vaker meegemaakt, dat een boek me in het begin niet aanspreekt, maar uiteindelijk toch een goed boek blijkt te zijn. Helaas was dat voor mij bij dit boek niet het geval.
De schrijfster gebruikt veel ouderwetse citaten over hoe een vrouw zich dient te gedragen, om de perfecte vrouw voor haar echtgenoot te zijn.
Verder omschrijft zij de omgeving en andere situaties tot in de details.
Ze weet de verwarring die Marta voelt, goed te omschrijven, de verwarring komt ook op jou als lezer over, daar is ze goed in geslaagd.
Voor mij was het verhaal verwarrend, het is niet altijd direct duidelijk of iets in het heden of het verleden afspeelt, ik voelde me er zelf verward door.
Het boek leest snel, het woordgebruik vond ik saai, maar dat komt ook door het ouderwetse verhaal.
Tijdens het lezen kwamen er regelmatig irritaties opborrelen, hoe is het mogelijk dat iemand zich zo laat behandelen?
Al met al is het niet mijn soort boek, maar smaken verschillen. Ik vind het dan ook geen aanrader.
Waardering
2/5
Bron
Website Boekerij
Geen opmerkingen:
Een reactie posten